Ze noemen me Baboe

Picl

Documentaire over kindermeisje van Nederlandse familie in het Indonesië van de jaren '40.

De Javaanse Alima vindt, op de vlucht voor een gedwongen huwelijk, in de jaren veertig werk als baboe (kindermeisje) voor een Nederlandse familie. Ze reist met hen mee naar Nederland, waar ze wordt beïnvloed door Indonesische studenten die dromen over een onafhankelijk Indonesië. Bij terugkomst komt haar Nederlandse familie tijdens de Japanse bezetting in een kamp terecht. Daardoor verliest Alima haar familie, werk en huis. In haar nieuwe situatie moet ze haar weg zien te vinden in een onafhankelijk Indonesië.

Het verhaal van Alima staat symbool voor de verhalen van de baboes als beroepsgroep. Het toont de ingewikkelde koloniale relatie waarin zij zich als ‘bijna familie’ bevonden, de heftige dilemma’s en loyaliteitsconflicten als spil van het familieleven. Regisseur Sandra Beerends vertelt Alima’s verhaal met archiefbeelden, geluid, muziek en een vertelstem.

Beerends’ scenario is mooi ingebed in Indonesische tradities als wajang, het door gamelanspelers begeleide schimmenspel dat draait om de strijd tussen goed en kwaad. NRC Handelsblad
Knap, dat Beerends uit maar liefst 179 films zo’n handzame, persoonlijke en vaak pijnlijke confrontatie met de geschiedenis wist te kneden. de Volkskrant

Delen